Rozdział 4

Rozdział 4 ( oczami Rose)

Wracając z sesji spotkałam Zayna.

- O hey- przywitałam się.

- Hey Rose jak było na sesji?- zapytał.

-Jak zwykle. Dużo zamieszania ale zdjęcia są.- odparłam pokazując na portfolio.

-Pokarzesz?-zaciekawiony spoglądał na portfolio.

-No nie wiem czy zasłużyłeś?- spytałam.

- A jak myślisz?- popatrzył na mnie.

- Trzymaj.- podałam mu mój album. No nie powiem był dosyć pokaźny.

- Fajne. Jesteś fotogeniczna.- odparł

-Chyba tak. Patrz te zdjęcia robiła mi Alex. Ma talent nie ?- spytałam patrząc na niego.

- Gdzie były robione?- spytał.

- Jak jeszcze mieszkałyśmy w polsce, Alex często ćwiczyła więc robiłyśmy zdjęcia gdzie się da. Ma wielki talent.

- Co racja to racja. Rzeczywiście ma talent.- uśmiechnął się.

- Z kąd idziesz?- zapytałam.

- Po tym jak pojechałaś padł pomysł pojechania nad jezioro.- i opowiedział mi całą ich przygodę, jak to się kompali.

- Haha wyobrażam to sobie.- odpowiedziałam kiedy Zayn skończył opowiadać.

- Idziesz już do domu?- zapytał.

- Tak to do zobaczenia.- odparłam i zaczęłam iść w swoją stronę.

- Do zobaczenia.. Rose! poczekaj..- krzyknał do mnie.

- O co chodzi?- spytałam.

- Dała byś mi numer Alex chciał bym się spytać czy nie rozchorowała się po tej "kąpieli"- oznajmił .

- No chyba daaam..- i podałam mu numer.

-Dzięki Ci wielkie- i rozeszliśmy się.

W końcu zmęczona wróciłam do domu. Zastałam Alex siedzącą na kanapie i popijającą gorącą czekoladę, której ja w prost nie cierpiłam.

- Już jestem. Jak tam kąpiel z Malikiem- spytałam i się zaczęłam śmiać. Potem jeszcze chwilę rozmawiałam z Alex i poszłam się położyć. Byłam strasznie wyczerpana.

Następny dzień:

Obudziłam się w pełni wyspana i w dobrym nastroju. Poszłam do łazienki ubrać się (...) i nałożyć lekką tapetę. Popsikałam się moimi ulubionymi perfumami i wyszłam na spacer z .. Larrym. Tak bardzo lubię wychodzić z Larrym na spacerki. Kocur ma swoją różową smych którą uwielbia gryźć. Kiedy już wychodziłam na zewnątrz kocur wyskoczył i zaczął biegać do okoła. Kiedy już udało mi się go złapać ( a nie było to proste) przypięłam mu smycz do szelków. Na naszej ulicy są jakieś 5-6 domków a dalej jest alejka z ławeczkami. Pomyślała że będzie to dobry pomysł by kot się wybiegał a ja mogę poczytać w spokoju książkę. Wypuściłam kota a ten zaraz poleciał za latającym motylem. Zlekcewarzyłam go i usiadłam na ławeczce. Wciągnęłam się w książkę gdyż była bardzo ciekawa i nie zauważyłam jak ktoś obok mnie usiadł. Oderwałam się od książki i spoglądnęłam na ową osobę.

- O hey Harry.- przywitałam się z nim.

- Już muślałem że nigdy nie odciągniesz się od tej książki.- popatrzył na mnie i się uśmiechnął.

- No wiesz ciekawa jest.- odparłam.

- A co ty tu tak właściwie robisz.- spytał.

- Przyszłam z kotem na spacer.- odpowiedziałam objętnym tonem.

- Kotem?- spytał zdziwiony.

- Tak Harry z kotem, to takie zwierze.- odparłam dziwinie na niego patrząc.

- Wiem co to jest kot.- odpowiedział z oburzeniem, a ja zaczęłam się śmiać.

- Larry !.- krzyknęłam a Harry zaczął się oglądać. Po chwili przybegł mój duży kot i wskoczył na ławkę.

- O jaki fajny, Larry tak? Jakie ty masz wielkie oczy kocie.- zaczął się zachwycać.

- Jedyny w swoim rodzaju, mój kochany zwariowany kot.- z dumą odparłam patrząc na mojego towarzysza.

- Nie boisz się że Ci ucieknie? .- spytał Harold.

- No co ty za bardzo jest do mnie przywiązany, aby uciec. Po za tym pewnie by zatęsknił za Zaynem.- powiedziałam.

-Zaynem?- spytał zdziwiony Harry.

- Tak Zayn to kot Alex.- i zaczęłam się śmiać bo uświadomiłam sobie dlaczego Harry tak się zdziwił.

- Aaaa i wszystko jasne. To co odciągnąłem cię już od książki?- spytał szczerząc zęby do mnie.

- A taki miałeś zamiar?- spytałam.

- Szczerze tak, chciałem abyś się ze mną gdzieś przeszła.- odparł wstając z ławki.

-Oj no nie wiem nie ufam Ci .- odpowiedziałam poważnym tonem. Harry popatrzył na mnie wzrokiem buntownika.

- No dobra, ale zostawimy Larry'ego w domu.- powiedziałam pewnym tonem.

- Okey.-odpowiedział. I poszliśmy odstawić Larry'ego.

- To do kąd chcesz iść?- spytałam z zaciekawieniem.

- Niespodzianka.- odparł i pociągnął mnie za rękę w stronę samochodu.

- Nie -zaprotestowałam.

- Co nie? - spytał zdziwiony Harry.

- Jak już wiesz nie ufam Ci tak więc nie wsiądę z tobą do auta. Pójdziemy pieszo.- oznajmiłam stawiając na swoim.

- Chcesz iść tyle kilometrów pieszo? To miejsce jest na końcu Londynu. - odpowiedział.

- To został nam autobus. - uśmiechnęłam się do niego.

-Autobus?..- popatrzył na mnie ze zmieszaną miną- no dobra..

I poszliśmy w kierunki najbliższego przystanku autobusowego, który jak się okazało był za rogiem alejki. Wsiadliśmy do autobusu i już chciałam zająć miejsce obok Harrego kiedy grupka fanek mi zagrodziła miejsce.

- Trudno- powiedziałam sama do siebie i zajęłam wolne miejsce na końcu pojazdu. W końcu Harremu udało się wydostać z rąk directionerek i usiadł koło mnie. Popatrzył na mnie szczerząc zęby. Odwzajemniłam uśmiech i popatrzyłam w inną stronę. Kiedy już dotarliśmy na miejsce Harry oznajmił że musimy jeszcze kawałek przejść.

- Długo będziemy jeszcze tak iśc- spytałam kiedy szliśmy w zupełnej ciszy około 15 minut.

- Sama chciałaś jechać autobusem, jak bysmy pojechali autem już dawno byśmy byli, no ale skoro mi nie ufasz..- powiedział robiąc maślane oczy. Zignorowałam go.

- Dobra jesteśmy.- odparł a moim oczom ukazał się ogromny ogród botaniczny.

- Jej jak tu pięknie- zaczęłam spoglądać na różnego rodzaju kwiaty i rośliny.

- To co idziemy? - spytał.

- No dobra..- odpowiedziałam przyglądając mu się badawczo.

Chodziliśmy tak długo rozmawiając, śmiejąc się i cykając sobie foty przy krzaczkach.

Po 3 godzinach chodzenia nogi zaczęły już nas boleć więc Harry zadzwonił do chłopaków aby po nas przyjechali. jakieś 15 minut później pojawiło się czarne auto z przyciemnianymi oknami a w środku siedzieli chłopcy.

- O hey Rou - przywitali mnie a ja wsiadlam do auta.

- Hey to co odwieziecie mnie do domu?- spytałam licząc na odpwiedź "tak".

- Do domu? Tak szybko ? - spytał się zdziwiony Harry.

- Szybko? łaziliśmy tak jakieś bite 4 godziny nogi mi już odpadają.

- Ale z ciebie maruda.. może byś do nas przyszła? - spytał się Harry.

- Nie- odparłam stanowczo.

- A dlaczego nie ?- spytał Louis.

- Pewnie się nas boi - powiedział Zayn i zaczął się śmiać.

- Pewnie taaak..- z ironią w głosie odpowiedziałam.

- No nie daj się prosić. - powiedział Niall.

- Przyjdę do was jeśli będzie też Alex.- stanowczo oznajmiłam a wszyscy się zgodzili .